ALLEEN
vreemde
ogen kijken me aan
ze
kijken
ze
staren
ze
vragen
ze
willen
ik zoek
naar een glinstering, die onvindbaar blijkt te zijn
geluk
is relatief, spot ik
of meen
ik dat
geen
idee
ondanks
mijn spottend antwoord dringt die blik binnen
ze lezen
ze
weten
ze
snappen
ze
begrijpen
en ze
minachten al mijn gedachten
ze
minachten mijn manier van leven, mijn manier van denken
en nu
snap ik het
ze zoeken
ze
verlangen te weten wat er speelt
ze
proberen te doorgronden
en
terwijl ik naar die pupil blijf kijken,
zak ik
diep weg
ik
passeer langs mijn gevoelens
ik
passeer langs mijn gedachten
langs
mijn belevenissen
langs
mijn meest memorabele momenten
een
traan baant zich een weg langs mijn verrimpelde huid
ik ben
alleen
ik
verman mezelf
en stap
weg van de spiegel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten