ALLEEN

vreemde ogen kijken me aan

ze kijken

ze staren

ze vragen

ze willen

ik zoek naar een glinstering, die onvindbaar blijkt te zijn

geluk is relatief, spot ik

of meen ik dat

geen idee

ondanks mijn spottend antwoord dringt die blik binnen

ze lezen

ze weten

ze snappen

ze begrijpen

en ze minachten al mijn gedachten

ze minachten mijn manier van leven, mijn manier van denken

en nu snap ik het

ze zoeken

ze verlangen te weten wat er speelt

ze proberen te doorgronden

en terwijl ik naar die pupil blijf kijken,

zak ik diep weg

ik passeer langs mijn gevoelens

ik passeer langs mijn gedachten

langs mijn belevenissen

langs mijn meest memorabele momenten

een traan baant zich een weg langs mijn verrimpelde huid

ik ben alleen

ik verman mezelf

en stap weg van de spiegel